“Marcus” maakt deel uit van een serie portretten van dakloze Londenaren. Het is het 5e portret uit een serie van 12.
Op straat zullen velen onder ons contact met daklozen vermijden, de andere kant opkijken, of enigszins gegeneerd gebaren dat je geen kleingeld bij je hebt. Met mijn portretten wil ik de kijker uitnodigen een moment te stoppen en te reflecteren over de eenzaamheid en desolate toestand van een triest bestaan, hier, vlak bij hun deur.
Ik ben dit project begonnen in november 2019 met een dakloze oudere man in mijn buurt. Hierna heb ik de afgelopen anderhalf jaar veel door de stad gestruind op zoek naar interessante, welwillende en betrouwbare daklozen. Ik nodigde ze uit naar mijn studio te komen om te poseren. Typisch heb ik 4-5 sessies van 3-4 uur nodig om een portret te realiseren in klei. Dit is op zich al een confrontatie, gedurende 2-3 weken breng ik veel tijd door met iemand die ik niet ken, en met een totale andere ervaringswereld dan de mijne. De confrontatie heeft ook emotionele component, de misère is soms groot en dat gaat niet in je koude kleren zitten. Ik betaal mijn daklozen als een professioneel model, en ondertussen werd dit project ook een persoonlijke liefdadigheidsproject.
Marcus heb ik ontmoet op het treinstation van West-Hampstead in september 2020. Op straat, zo hoorde ik later, kent iedereen hem als “Tyson” – naar de oud-wereldkampioen boksen. Marcus is een zacht sprekende, vriendelijke man die niemand tot last wil zijn. Hij straalt een zekere gelatenheid uit, een zekere berusting in zijn lot. Hij woonde met zijn vriendin Vicki in een tent achter het station. Marcus’ hoofd is een dankbaar studie object voor een beeldenmaker, met sterke gelaatstrekken en benig aspect — dit laatste helaas ook veroorzaakt door zijn misère. Het maken van zijn portret liet me achter met ambivalente gevoelens. Te midden van medelijden herkende ik ook de voyeur in mezelf. Ik heb geprobeerd het goed te maken door in zijn portret iets te verwerken van zijn intensiteit en trots dat straalde in zijn verhalen over zijn vroegere leven.
Ik heb nog wel eens contact met hem. Het gaat hem een stuk beter na contact te hebben gemaakt met de sociale dienst die hem heeft ondergebracht in een hostel voor daklozen in Camden.
Ander werk van Bart
