Naar het zich laat aanzien is mijn werk klassiek realistisch; een letterlijke vertaling van de werkelijkheid op papier of doek. Ik laat me inspireren door de oude meesters en tracht de technische vaardigheden van toen toe te passen in een hedendaagse omgeving. Door middel van penseelstreken, kleur, textuur en vorm leid ik het oog van de beschouwer over het doek.
Maar vergis je niet, realisme is enkel een techniek om de beschouwer te bereiken. Ik wil mensen laten voelen. Mijn werk is gehuld in zwaarmoedige gevoelens, frustratie en onzekerheid. De zoektocht naar betekenis staat centraal. Ik gebruik klassieke ideeën en zet ze op de kop, om niet de buitenkant, maar de binnenkant vast te leggen.
Zelfportretten zijn voor mij dan ook een manier om een brug te creëren tussen mijzelf en de beschouwer. Ik laat mijn eigen emoties zien en houd de beschouwer tegelijkertijd een spiegel voor, zodat er een band ontstaat.
