Vladlena Sandu
De Russische filmmaakster Vladlena Sandu weet uit eigen ervaring wat oorlog met mensen doet. Dat laat ze zien in haar autobiografische films, zoals Holy God (2016).
De film “Holy God” die geëxposeerd wordt in deze tentoonstelling is haar afstudeerdocumentaire. Het is een zelfportret en gaat over haar herinnering aan de Tsjetsjeense oorlog. In 1998 werd Vladlena’s gezin gewapend aangevallen. Ze konden ontsnappen en vluchtten uit Grozny. Sindsdien zwijgen ze erover.
Haar film ontving productiefondsen van het Russische Ministerie van Cultuur, maar slaagde er niet in de censuur te doorstaan vanwege de kwesties die het opriep. "Holy God" werd geselecteerd op vele internationale filmfestivals (Leipzig DOC, Rotterdam Film Festival (IFFR). etc) en kreeg verschillende prijzen.
Sinds de oorlog in Oekraïne is ze vanuit Rusland naar Nederland gevlucht. Ze woont en werkt nu in Amsterdam.
Ze werd in 1982 geboren in het thuisland van haar vader, Oekraïne, op de Krim. Nadat haar ouders waren gescheiden, verhuisde ze naar de geboorteplaats van haar moeder, Grozny, in de Tsjetsjeense Republiek. Als kind en tiener maakte ze de Eerste Tsjetsjeense oorlog (1994-1996) mee, waarna ze in 1998 emigreerde naar Rusland.
In 2016 studeerde Sandu af aan het Gerasimov Instituut voor Cinematografie in Moskou, aan de VGIK, waar ze filmregie studeerde tijdens een BA-cursus o.l.v. Alexei Uchitel. In 2019 is ze afgestudeerd in de kunstgraad aan de VGIK, in de afdeling Esthetiek, Geschiedenis en Theory of Culture en publiceerde verschillende wetenschappelijke artikelen. In 2019 voltooide ze ook de Studio voor theaterregie van Boris Yukhananov.
De belangrijkste onderwerpen waar Vladlena mee werkt, zijn oorlogstrauma, generatietrauma onder dictatuur, Sovjet en post Sovjet-Russisch kolonialisme, kinderen onder regime en oorlog, mensenhandel en mensenrechten. Al deze onderwerpen houden verband met haar persoonlijke geschiedenis en worden behandeld vanuit haar intieme en artistieke perspectief.
Vanuit Nederland voert ze nu actie tegen de oorlog in Oekraïne.
Filmografie:
- “Memory” / documentary feature debut / 90 min / work in progress (completion 2024)
- “No nation without culture” / documentary / 16 min / 2022
- “Identification” / art. series / 8 episodes of 50 min / 2022 Password: identification
- “Eight images from the life of Nastya Sokolova” /experimental doc / 30 min / 2018
- “Holy God” / doc / 30 min / 2016
- “Love of Tamerlane” / doc / 31 min / 2015
- “Kira” / fiction / 20 min / 2015
- “Orlovs” / doc / 26 min / 2013
- “Diyana” / doc / 17 min / 2012
Gabriëlle Westra
Kunst is voor mij het ideale medium om verbinding te zoeken. Kunst overstijgt taal en cultuur en maakt uitwisseling tussen harten mogelijk.
Alles achterlaten wat je lief is, dat doe je alleen als je écht niet anders kan. Vaak is er niet meer nodig dan gewoon kennis te maken en gewoon te luisteren.
Zodra je iemand leert kennen is er geen ‘ander’ meer.
Mijn ervaring is dat een portret van iemand maken een hele bijzondere en aandachtige manier is om iemand te leren kennen. En hoe mooi is het dat andere mensen door middel van het portret ook weer kennis kunnen maken met die persoon.
Het unieke aan de expositie ‘Verre Gezichten Dichtbij’ is dat de kunstenaars en ‘vluchtelingen’ onderling allemaal contact leggen. Aandachtig en via kunst verbinding vinden en door samenwerking nog meer begrip voor elkaar krijgen. Niet een tentoonstelling óver mensen, maar mét mensen, samen. Alle kunstenaars kunnen door de gezamenlijke kunstwerken hun verhaal delen met alle bezoekers.